Asha is waarschijnlijk ook een van de eerste foodbloggers geweest die ik ben gaan volgen (we zijn ook ongeveer gelijk begonnen met bloggen 6 jaar geleden) en als je naar haar blog Fork, Spoon, Knife kijkt dan kun je zien dat haar vooruitgang fenomenaal is. We hebben elkaar eindelijk in het echt ontmoet in Italie vorig jaar (ik kan niet geloven dat het pas een jaar geleden is… Het voelt anders.. Of was het twee jaar geleden??) en zoals dat gaat als je iemand’s blog al een tijdje leest dan heb je het idee dat je de persoon in kwestie eigenlijk al kent.
En ik vind Asha geweldig. Niet alleen haar geweldige fotografie maar haar persoonlijkheid en haar oneindige passie voor alles dat met eten te maken heeft. Op het moment is ze met een aantal spannende projecten bezig; een daarvan is een digitaal magazine met de naam Nourished en daarnaast is ze een nieuw bedrijf gestart onder de naam Foodly waar ze workshops en lessen gaat geven (de eerste foodfotografie klas komt binnenkort!), gepersonaliseerde recepten aanlevert en nog veel meer. Als je Asha nog niet kent, kan ik je aanraden om een kijkje te gaan nemen voor de nodige inspiratie!
Hoi, ik ben Asha en ik blog nu sinds zes jaar op Fork Spoon Knife. Ik heb tevens eindelijk mijn officiele portfolio dit jaar gelanceerd op Asha Photography. Ik voel me super vereerd dat ik in deze serie van Simone mijn insteek op food fotografie mag delen. Ik hoop dat het laat zien hoe ik mijn chaotische brein een beetje heb getemd.. 😉
Toen ik begon, had ik, wat ik tegenwoordig een speelgoedcamera noem. Een eenvoudige compact camera (Olympus eerst en daarna een Canon) die ik gebruikte om snelle snapshots te maken. Er zat niet echt een process of een gedachte achter mijn fotografie. Ik zou het niet eens fotografie willen noemen. Er was niets van de stijl of de compositie te zien die men normaal gesproken associeert met foodfotografie.
Terwijl ik me meer verbonden voelde met de wereld van het foodbloggen, was ik onder de indruk van de hoeveelheid visuele stimulatie. Ik kan me herinneren dat ik avond na avond staarde naar foodfoto’s die door foodbloggers over de hele wereld waren genomen. Niet alleen waren ze allemaal technisch perfect maar ze zorgden ervoor dat het eten er zo veel lekkerder uitzag!
Dat was het begin van mijn reis in het werken met het visuele aspect van eten. En met het begrip over het visuele belang van food fotografie kwam niet alleen de wil om mijn foto’s te verbeteren maar het zorgde ook voor een verandering in hoe ik tegen eten aankeek, hoe ik het klaarmaakte en hoe ik het presenteerde.
In 2010, gaf ik mezelf mijn allereerste ‘echte’ camera kado welke ik nog steeds gebruik; A Nikon D5000 met de standaard 18-55 mm lens. Inmiddels gebruik ik die lens niet meer maar ben overgestapt naar de 24-70mm lens en een aantal 50mm lenzen.
Ik hou ervan om de kijker mee te nemen de foto in en wil ze hetzelfde gevoel geven dat ik had toen ik het gerecht maakte en opat. Om dat effect te versterken, werk ik alleen met natuurlijk licht in een poging om de natuurlijke schoonheid van mijn onderwerp vast te leggen. Ik ben niet zo’n voorstander van het gebruik van veel props, tenzij als een soort sidekick van de echte hero.
Ik heb een kleine collectie van houten ondergronden die ik heb gevonden en gekocht op eBay en wat stukken stof die ik gebruik als achtergronden. Je kunt in weze bijna elk stuk stof of meubelstuk in huis gebruiken als een potentiele prop. Ik heb ook een collectie van oud en nieuw bestek, borden, bakspullen en andere keuken/eet attributen die in mijn foto’s gebruikt worden. Mijn stijl is over het algemeen niet modern maar meer rustiek.
Ik woon in een stad waar ruimte een schaars goed is. Dus mijn werkruimte, studio, propruimte, boekenkasten, eettafel en dergelijke zijn allemaal in dezelfde ruimte. Ik ben wel erg blij met mijn twee enorme ramen die het middag licht prachtig naar binnen laten komen, Afhankelijk van de hoek van het licht moet ik mijn tafel verder weg of dichterbij het raam schuiven. Ik vind dat de beste tijd om te fotograferen in mijn appartement rond 3 uur ‘s middags is. De zonnestralen worden dan gebruiken in een zachtere tone. Ik ben gek op regenachtige dagen. Het licht is dan van nature gefilterd en er is een soort mysterieuze kwaliteit in het licht wat geweldig werkt voor de rustieke look en styling waar ik van hou.
Om eerlijk te zijn ben ik niet altijd heel erg georganiseerd als het aankomt op mijn shoots. Sommige van de foto’s zijn redelijk impulsief. Desondanks probeer ik altijd een verhaal te vertalen aan de kijker, of het nou een informatieve post is of een emotionele. Ik speel graag met texturen en kleuren om de boodschap over te brengen. En soms, ondanks dat ik iets uitgebreid gepland heb in mijn hoofd, werkt het gewoon niet en is het niet echt indrukwekkend. In dat geval streep ik mijn originele gedachte door en creeer iets waar ik meer achter sta.
Fotografie is een constante reis en dat is wat ik er ook zo fijn aan vind. Het daagt me uit en geeft me een gevoel van bevrediging op hetzelfde moment. Er is altijd iets nieuws te leren en toch het is makkelijk om verstrikt te raken in een artistiek limbo. Elke keer als ik het idee heb dat mijn foto’s wel heel erg op elkaar beginnen te lijken, wil ik iets veranderen en iets totaal nieuws proberen.
Alles wat ik weet over fotografie en styling is zelf aangeleerd. Ik heb uren besteed aan het bestuderen van het werk van fotografen die me aanspreken. Proberend om uit te vinden hoe ze de camera hebben gebruikt en het technisch hebben ingezet. Zodra ik mezelf had geleerd hoe mijn camera werkte, heb ik me op de styling en compositie gestort en heb diverse foto’s van verschillende voedingsmiddelen gemaakt om mijn eigen unieke visuele stijl te ontdekken. Een gezonde dosis competitie drang heeft dit process een handje geholpen.
Ik denk graag dat ik mezelf voortdurend blijf ontwikkelen. Om dat enigszins te forceren volg ik een ton bloggers en fotografen en probeer hun werk bij te houden. Helene is een van mijn favorieten en ook een van mijn oorspronkelijke inspiraties. Een aantal anderen zijn Brittany Wood, Katie, Karen Moredechai. Ik volg ook een aantal willekeurige Tmblr blogs die een collectie mooie foto’s hebben. Mijn huidige focus is om de manier waarop ik door de camera kijk verder te ontwikkelen maar mijn beeld wat te verruimen. Ik probeer mezelf te vinden door landschap te fotograferen en op locatie fotografie met weinig licht.
De uitdaging in fotografie veranderd als je zelf ontwikkelt. Als een beginner is het vaak erg frustrerend om het licht te leren beheersen. Als je in natuurlijk licht fotografeert, dan is het enige dat je kunt doen, lief voor jezelf zijn. Want de zon kun je nu eenmaal niet beheersen, al kun je natuurlijk wel het een en ander doen met reflectie en diffusers. Een hoop frustratie als een beginner is ook dat je dingen meteen wilt weten, maar dit is nu eenmaal een gebied waar een hoop oefening nodig is.
En soms is het gewoon verstandig om simpelweg weg te lopen van de shoot, iets anders te gaan doen en jezelf een break te gunnen.
